Bye New Zealand

Mooi voornemen, een website blog bijhouden :). Dan is ongeveer zes weken achterlopen niet heel handig. Maar daar komt nu weer verandering in :).

Om maar gelijk mijn andere voornemen te bespreken; te gaan tekenen (ik werk in Nederland altijd met mijn hoofd en had bedacht tijdens de reis iets meer met mijn handen te willen gaan doen, dus mooie landschappen, andere momenten vast te gaan leggen in een tekening) is niet gelukt. Ik heb nog een opdracht uitstaan om een man na te tekenen in een bar, maar verder gaat mijn carriere switch naar kunstenaar niet gebeuren.

Persoonlijke overwinningen die wel gelukt zijn:
– Eigen (kleine / grote) geluksmomenten hebben zonder de behoefte te voelen deze te delen (mijn eigen gezelschap is genoeg, weet niet zo goed hoe ik het anders moet formuleren).
– En natuurlijk het auto rijden. Inmiddels heb ik naast de Yaris, ook in onze campervan en een 4WD over een gravelweg gereden

Na de Milford track heb ik Felicitas en Pavel (een Tsjechische jongen welke ik in Wellington had ontmoet) gezien in Queenstown om Halloween te vieren. We hadden met z´n drieen s´avonds afgesproken, maar kwam Felicitas toevallig al tegen bij Milford Sound. Met haar uiteindelijk de hele dag besteed en ze heeft me zelfs over kunnen halen om in een meer van 10 graden te ¨zwemmen¨. Al blijf ik erbij dat koud water (douchen/ zwemmen) echt verschrikkelijk is :).

Daarna ben ik doorgereisd naar het noorden van het Zuidereiland om Naomi, Judy en Laura te zien. Ons orginele plan was om gezamelijk de westkust af te reizen, het weer was echter zo slecht dat we naar de oostkust zijn gereden (waar ik net vandaan kwam) om via de andere kant naar Queenstown te reizen.

De pass die je doorkruist heet Arthur´s Pass en is heel indrukwekkend, mooie bergen, gave kleuren, echt heel cool! Ook een mooie wandeling gemaakt bij Mount Somers, met een gele gloed over de berg. En in het plaatsje een mega schattige general store, waar je permits kon halen om te wandelen, boodschappen, benzine, een café, outdoor/ visspullen, en dat allemaal op 40m2.

Een heel ander type landschap is te vinden bij de twee meren van Tekapo en Pukaki. De combinatie van de kleuren van het meer, de lupines die aan de rand groeien en de besneeuwde bergen in de achtergrond zorgen weer voor plaatjes waar je lang naar kan kijken.

Nog meer mooie plaatjes hebben we gezien tijdens de RouteBurn track. Helaas was deze afgesloten (en geen helicopter), dus we hebben niet de pass kunnen oversteken, maar wel in erg mooie besneeuwde bergen kunnen lopen.

Na de Routeburn heb ik maandag de 13e mijn allereerste skydive gemaakt :D. De omgeving bij Glenorchy (in de buurt van Queenstown) is ook weer ontzettend indrukwekkend (hoge bergen, meren). Ik dacht als ik het doe, dan in een keer goed (dus vanaf het hoogste punt, 15.000 feet, ongeveer 4.6 kilometer). Blijkbaar krijg je boven een bepaalde hoogte zuurstof toegediend, ook interessant om mee te maken. Verder was het eigenlijk minder eng dan ik verwacht had (kan ik nu heel stoer zeggen 😉 ). Degene met wie je de sprong maakt zijn zulke professionals (maken ongeveer 15 – 20 jumps per dag), en wanneer je uit het vliegtuig kijkt lijkt de aarde zo onwerkelijk dat je niet volledig beseft dat je uit een vliegtuig gaat springen. Ook spring je niet recht naar beneden, maar val je diagonaal waardoor je niet het achtbaan buikgevoel hebt (het vliegtuig waaruit je springt heeft zelf nog een enorme snelheid). Dus ik kan het iedereen aanraden :D.

Vanuit hier doorgereden naar Dunedin en de Otago Peninsula. Dunedin is een leuke studentenstad met veel streetart. Bij Otago kan je pinguins spotten (ze blijven altijd schattig).

Vanuit daar zijn we weer terug richting Mount Cook gereden (de eerste keer waren de voorspellingen erg slecht, nu hadden we goed weer). Hier een wandeling in de vallei gemaakt naar een gletsjermeer, en daarnaast nog de Blue lakes daar gezien. Weer plaatjes waar je uren naar kan kijken :D.

Na Mount Cook, Wanaka bezocht wat een leuk, onstpannen stadje aan een meer is. Hier een chill dagje gehad, wat geshopt en de volgende dag naar de Rob Roy glacier gelopen. De weg er naar toe gaat door zogenaamde fords (beekjes met stenen en water) (het is ongeveer 1,5 uur rijden naar het startpunt van de wandeling), heb heen en terug gereden, appeltje eitje ;).

Als laatste punt hoogtepunt zijn we naar de Fox Glacier gereden. We wilden hier graag een heli hike maken (dus met de helicopter naar de top van de gletsjer en dan lopen). Het weer was uiteindelijk niet goed genoeg, maar we konden wel alleen met de helicopter naar boven. Dit toch maar gedaan, en wat ontzettend gaaf weer. Vanuit de lucht ook de andere kant van de bergpas gezien (mount cook) en 10 minuten in de sneeuw op de gletjser doorgebracht. Heel erg vet!

Vanuit Fox zijn we teruggereden naar Christchurch (via de Arturs Pass) om de camper in te leveren. Erg leuk om ook om deze manier gereisd te hebben, je beleeft alles weer heel anders. Je bent veel meer in de natuur en je slaapt op de mooiste plekken. We hebben eitjes laten schrikken in een meer, allerlei verschillende vogels gezien (waar Naomi de naam van weet) en ons verbaasd over de prachtige omgeving waar we mochten kamperen.

De andere kant van het slapen in een campervan is de logistiek. Je leeft met elkaar op een paar vierkante meter (de gecombineerde hal/ wasbak / wc in onze cabin in Queenstown was groter dan onze hele campervan 🙂 ). Als de een wil slapen, gaat iederen slapen (vooral wanneer het regent). Je kan je af en toe niet douchen en het is vrij koud snachts (dus wanneer ik me weer uit mijn slaapzak/ deken draaide, werd dat keihard afgestraft (de kou maakt je wakker).

Op een gegeven moment hadden we een mooi systeem bedacht en ging alles heel rap (tijdens het rijden staan de tassen op plek x, stoelen daar, eten daar etc, tijdens lunch op plek y en bij het overnachten op plek z), ik noemde het onze militaire operatie :), maar het blijft soms wat behelpen.

Na afscheid te hebben genomen van onze camper in Christchurch zijn we nog naar Akaroa gereden. Daar hebben Judy en ik afscheid van Laura en Naomi genomen die nog een paar nachten extra in Nieuw Zeeland hadden. Aan het eind van de dag Judy op het vliegveld gezet en heb zelf nog een nacht in Christchurch en Auckland doorgebracht. In Christchurch nog met Leon van de Milford track een biertje gedronken, het blijft grappig om mensen weer tegen te komen.

De laatste dag in Nieuw Zeeland nog de kerstparade in Auckland kunnen meepakken en daarna richting het vliegveld gereisd. De zon ging onder tijdens het wachten bij de gate, dus met een mooi afscheidsplaatje afscheid kunnen nemen van een erg mooi land!

Liefs Karin

PS, heb al zoveel moois van onze aarde mogen zien (nu ook weer in Zuid-Amerika). Het besef bekruipt me wel steeds meer hoe zuinig we hierop zouden moeten zijn en hoe we er daadwerkelijk mee omgaan. Mijn voornemen bij terugkomst is om mijn steentje beter te gaan bijdragen. Hoe dat concreet kan (minder vlees, afval scheiden, mogelijk bepaalde acties steunen) hoor ik ook graag van jullie met daarnaast de vraag me erop aan te spreken wanneer ik me hier niet aan hou (zoals jullie hebben kunnen lezen, komen mijn voornemens niet altijd uit).