9 oktober (dag 10 ;) )

Hej allemaal,

Hierbij een berichtje vanuit Nieuw Zeeland. Ben nu in Nelson (in het Noorden van het Zuidereiland) en het is alweer dag 10 van mijn wereldreis 😀 (een wijs iemand heeft me geleerd dat mijn wereldreis begon bij het verlaten van mijn huis in Amsterdam).

Wereldreis dag 1 – 4 zagen er als volgt uit: Amsterdam – Apeldoorn (verhuizen) – Utrecht (op stap met mama, Inge en Amber) – Amsterdam (eten en blijven slapen bij Floor en Martijn) – Apeldoorn (laatste inkopen doen en eten met beide ouders) – Amsterdam (Schiphol).
Dit was alvast een goede mentale voorbereiding voor mijn schema in Nieuw-Zeeland. Doordat ik mijn ticket naar Christchurch (Zuidereiland) al had geboekt en pas daarna het plan is ontstaan om een deel met z’n vieren te reizen (met Judy, Laura & Naomi) gaat mijn route hier niet de kortste zijn. De door hen geplande reis gaat van Noord naar Zuid, dus ik ga nu hier van Zuid naar Noord naar Zuid naar Noord reizen. Tjah, ik weet het, dit doet ook pijn aan mijn logistieke hart (maar wel erg gezellig 🙂 ).

Dag 4, 5 & 6 bestonden vooral uit twee vliegreizen en een lange overstap in Singapore. Helaas heb ik de eerste vlucht niet kunnen slapen waardoor ik vrij gaar in Singapore aankwam. Daar toch maar richting de stad gereisd. Na een paar uur was de energie wel volledig op en weer teruggegaan naar het vliegveld om te slapen. Na even te hebben rondgelopen een fijn bankje gespot; tas neergelegd, kussentje erover, oordopjes in, ooglapje op, sjaal over mijn hoofd en slapen maar :). Dat ging prima, tot ik op een gegeven moment een Aziatische vrouw erg hard hoorde praten. Dacht dat mijn oordopjes waren uitgevallen, naar in plaats daarvan was er gezellig een hele familie naast me komen zitten (op 5 cm afstand). Maar verkast naar een bankje op 5 meter afstand (1 van de velen die nog vrij waren) en weer in slaap gevallen. Geen idee wat de familie dacht; slapen is een keuze ;)?

De tweede vlucht wel 2 uur kunnen slapen en leuke gesprekken met mijn mede vluchtgenoten gehad. Aangekomen in Christchurch mijn eten moeten aangeven bij de douane, en daarnaast werden nog even mijn loopschoenen gepoetst (ze blinken als nooit tevoren). Over het waarom zei de douanier dat ze bang zijn voor ziektes (zoals mond en klauwzeer) en een fragiel ecosysteem hebben op het eiland, dus voorzichtig zijn met invloeden van buitenaf.
Mijn aankomst was 11:00 plaatselijke tijd, dus nog even de stad verkend. Wel raar om in Christchurch rond te lopen, de stad lag in 2011 volledig in puin en nog steeds is men bezig deze op te bouwen. Overal zie je bouwplaatsen of lege plekken in de stad. Daarnaast ook genoeg leuks / moois te zien.

In mijn hostel een aantal Zuid-Amerikanen (mijn Spaans al iets kunnen oefenen) en andere reizigers ontmoeten. Bijna iedereen reist hier alleen op een work & holiday visa. De baantjes klinken niet allemaal heel aanlokkelijk, daarnaast zijn de omstandigheden ook niet altijd goed. Een Mexicaanse & Argentijnse jongen moesten een schip verven (ook de binnenkant) zonder masker, maakten dagen van 12 uur, met maar een half uur pauze (de volgende dag zou blijken dat het bedrijf waarvoor ze werkte van de klus was afgezet, klonk ook wel logisch en gelukkig maar dat er wel controles op dit soort praktijken zijn). Daarnaast nog even boodschappen gedaan in de supermarkt en heel hard m’n best gedaan, maar geen bekend toetje kunen vinden ;). Groente & fruit & zuivel is hier wel heel prijzig (zelfs kiwi’s) (daar gaat mijn fruit & zuivelhart toch weer minder snel van kloppen 😉 ..). Nog geen idee waarom de prijzen zo zijn, iets om uit te zoeken.

De dag erop een fietstochtje naar het strand in Sumner gemaakt. Leuk om aan de linkerkant van de weg te fietsen (met verplicht een helm op 🙂 ) en even de oceaan te zien.

In de avond alleen behoorlijk ziek geworden. Mijn lichaam was denk ik klaar met het slaapgebrek, beetje stress voor de reis + jetlag. Hierna 36 uur in bed gelegen (niet de eerste keer dat ik alleen op reis ziek ben geworden, maar blijft een beetje crappy). Gisterochtend bedacht weg te willen uit Christchurch (ik dacht, of ik zit de hele dag in bed, of in de bus). Gister eind van de middag ben ik in Nelson aangekomen en blij met mijn keuze. Al was de busreis niet heel ontspannen (veel bochten, heuvels (een beetje zoals Flores) en niet topfit), wel fijn om weer in een andere omgeving te zijn. Al leuke mensen ontmoet en voel me weer bijna helemaal goed, ga zo even de stad verkennen en een plan maken om het Abel Tasman park (ja die ja) te verkennen.

De volgende post zal dus heel veel natuur bevatten (dan weten jullie dat alvast).

Tot later, liefs Karin